بازگشت
در سوگ عدالت
از هادی (( عروس سنگ )) از هادی (( عروس سنگ ))

 

مادر   گیسو   سپید   روزگار            گریه میکرد اشک میریخت زار زار

بر سر گور کسان کو خفته بود           رمز راز زنده  گی را گفته بود

گفتمش مادر کی اینجا خفته است ؟      گفت فرزندم عدالت مرده است

بنگر اینجا گور فرزندانم است           حاصل موی سپید و جانم است

آن یکی ((انصاف )) سا ل پار مرد     ((حق)) را همراه  گرفت و یار ، برد

این یکی(( ایمان)) ، پیشوایان دین            جانیان و قاتلان کردش چنین

آن دیگر ناموس ملک و مام بود              بهر مردان و زنان الهام بود

این که خوابیده شرف میگفتمش              صبح و شام در دامنم میخفتمش

بنگر آنجا آرزو ،  آرام   خفت               خود فروش پخته را او خام گفت

گفتمش مادر چرا شد این چنین ؟            گفت  فرزندم   خودت بهتر ببین

کی نمودندی تمیز نیک ، زبد               بد را نزدیک کردی نیک ، رد

تا که بر وصف بدان آغشته یی            نیک مردان را بدستت  کشته یی

سر نگونی را سر افرازی بکن           دشمنت را با سخن راضی بکن

هیچ کس در جنگ ندیدی برده است      عاقبت با تیغ دشمن مرده است

نی سخن بشنو ز اربابان دین             میهنت از دست آنان است چنین

قرنهاست این د ین فروشان ذلیل         بر فریب تو بیارند صد دلیل

صبح و چاشت و شام ترا اغوا کنند       شب به خوان شاه و سلطان جاکنند

تو عبادت کن خدای خویش را             مستقیم بی واسطه   بی نیش را

تاریکی بار دیگرروشن شود             خار زار میهنت گلشن شود

من بزایم کودکان دیگری                 عاقلان و مهتران و سروری

عاقبت نزدیک است روز حساب         خاینان و جاهلان زیر عتاب


April 11th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان